mehrdad eshghi
تو را فراموش نمیکنم(پنج شنبه 87 مرداد 10 ساعت 5:15 عصر )
 |
»» نظرات دیگران ( نظر)
دروغه . . . دروغه(پنج شنبه 87 مرداد 10 ساعت 5:14 عصر )
اگه یکی گفت عاشقتم، دروغه !
ای جماعت، چطوره حالاتتون؟
قربون اون فهم و کمالاتتون !
گردنتون پیش کسی خم نشه
از سَر بنده سایه تون کم نشه
راز و نیاز و بندگی تون، دُرست
حساب کتاب زندگی تون، درست
بنده می شم غلام دربست تون
پیش کسی دراز نشه دست تون
از لبتون خنده فراری نشه
خدا نکرده، اشکی جاری نشه
باز، یه هوا دلم گرفته امروز
جون شما، دلم گرفته امروز
راست و حسینی ش، نمی دونم چرا
بینی و بینی اش، نمی دونم چرا
خلافامون، از سر اختلاف نیست
خلاف، خلافه، توش خطا خلاف نیست
فرقی نداره دیگه شهر و روستا
حال نمی دن مثل قدیما، دوستا
شاپرک ها، به نیش مجهز شدن
غریب گزا هم آشنا گز شدن
تنگ غروب که شهر، پر شد از « رپ »
ما موندیم و یه کوچه علی چپ
خورشیده می نشست که ما پا شدیم
رفتیم و گم شدیم و پیدا شدیم
رفتیم و چرخی دور میدون زدیم
ماه که در اومد، به بیابون زدیم
آخ که بیابون چه شبایی داره
شب تو بیابون چه صفایی داره
شب تو بیابون خدا بساط کن
اون جا بشین با خودت اختلاط کن
دل که نلرزه، جز یه مشت گِل نیست
دلی که توش غصه نباشه، دل نیست
این در و اون در زَدَناش، قشنگه
به سیم آخر زدناش، قشنگه
دلم گرفته بود و خیلی غصه داشتم
منم براش سنگ تموم گذاشتم
نصفه شبی، به یه کوه تکیه کردم
نشستم و تا صبح، گریه کردم
سِجل و مدرک نمی خواد که گریه
دستک و دنبک نمی خواد که گریه
ساعت الان حدود چهار و نیمه
غصه نخور داداش، خدا کریمه
شعرم اگه سُست و شکسته بسته است
سرزنشم نکن، دلم شکسته است
آدم دلشکسته، بِش حَرَج نیست
شعر شکسته ـ بسته، بش حرج نیست
جیک جیک مستونم که بود، برادر
فکر زمستونم نبود، برادر
تا که میفته دندونهای شیری
روی سرت می شینه برف پیری
کمیسیون مرگ می شه تشکیل
دِرو می شن بزرگترای فامیل
از جمع بچه ها، بیرون باید رفت
مجلس ختم این و اون باید رفت
یه دفعه، همکلاسیها پیر می شن
همبازیها، پیر و زمین گیر می شن
الک و دولک، الا کلنگ و تیشه
تو ذهن آدما عتیقه می شه
لی لی و گرگم به هوا، دریغا
قایم باشک تو کوچه ها، دریغا
رمق نمونده تا بریم صبح زود
پیاده تا به مسجد محله
« بی حرمتی » با « معرفت » درافتاد
یه باره نسل لوطی ها ور افتاد
توی تنور خونه ها، کلوچه
بوی پیاز داغی بود تو کوچه !
چطور شد؟ تموم شد، کجا رفت؟
مثل پرنده پر زد و هوا رفت
سرزده آفتاب باز هم از پُشت بوم
ما موندیم و یه قصه نا تموم
بازم همون دوره بی سَواتی
قربون اون حرفای عشق لاتی
قربون اون « مخلصتم ، فداتم »
قربون اون « من خاک زیر پاتم »
قربون اون حافظ روی تاقچه
قربون حُسن یوسف تو باغچه
قربون مردمی که مردم بودن
اهل صفا، اهل تبسم بودن
قربون اون دوره ی سر دماغی
قربون اون تصنیف کوچه باغی
قربون دوره ای که خوش بینی بود
تار سبیلها، چک تضمینی بود
مردای ناب و اهل دل، نداره
شهری که بوی کاهگل نداره
بوی خوش کباب و نون سنگک
عطر اقاقیا و یاس و پیچک
بوی گلاب و بوی دود اسفند
جمع قشنگ اشک شوق و لبخند
بوی خیار تازه، توی ایوون
تو سفره ای پر از پنیر و ریحون
بوی سلام گرم مرد خونه
تو حوض خونه، رقص هندوونه
بوی خوش کتاب و دفتر کاهی
تو امتحان کتبی و شفاهی
قدم زدن تو مرز خواب و رؤیا
خدا، خدا، خدا، خدا، خدایا!
آی جماعت، چطوره احوالتون؟
چی مونده از صفای پارسالتون؟
نگین فلانی از لطیفه خسته است
خدا گواهه من دلم شکسته است
با خنده شماس که جون می گیرم
برای تک تک شماها من می میرم
حتی اگه فقیر و بی پول باشید
دلم می خواد که شاد و شنگول باشید
خونه هاتون چرا خوش آب و رنگ نیست؟
چی شده؟ خنده تون چرا قشنگ نیست؟
حرفهای گریه دار نمی پسندین؟
می خواین یه جوک بگم، کمی بخندین؟
خوشا به حال اون که تو محله ش
هوای عاشقی زده به کلّه ش
کسی که قلبش اتصالی داره
می دونه عاشقی چه حالی داره
با این که سخته، باز دلنشینه
تپش، تپش، وای از تپش، همینه
ردّ و بدل که شد نگاه اول
بیرون میاد از سینه، آه اول
دل میگه هر چی بش بگی ، فوتینا
خواب و خوراک و زندگی، فوتینا
عاشق شدن شیدایی داره والا
خاطر خواهی رسوایی داره والا
وقتی طرف تو کوچه پیدا می شه
توی دلت یک باره غوغا می شه
آرزوهات خیلی دورَن انگاری
توی دلت، رخت می شورن انگاری
صدای قلبت اون قدر بلنده
که دلبرت می شنوه و می خنده
دین و مَرام و اعتقادت می ره
اون که می خواستی بگی، یادت می ره
می خوای بگی: فدات بشم الهی
می گی که: خیلی مونده تا سه راهی؟
می خوای بگی: عاشقتم عزیزم
می گی که: من عا عا عا عا، چی چیزم!
می خوای بگی: بیام به خواستگاری؟
می گی: هوای خوبی داره ساری
کوزه ی ضربه دیده، بی تَرَک نیست
حال طرف هم از تو که بهترک نیست
می خواد بگه: برات می میرم اصغر!
می گه: تمنا می کنم برادر!
اول عشق و عاشقی نگاهه
نگاه، که مثل آبِ زیر کاهه
بین شماها عشقو می شه فهمید
از تو نگاها، عشقو می شه فهمید
عشق، اخوی، آتیش زیر دیگه
نگاه آدم که دروغ نمی گه
نگاه می گه: عاشقتم به مولا
به قلب من خوش اومدی، بفرما
حضور حضرت منیژه خاتون
چطوره حال بچه گربه هاتون؟
برای اون دهان و چشم و ابرو
همیشه بنده بوده ام دعاگو
زبس که رفته عشقتون، تو قلبم
نوشته ام اسمتونو روی قلبم
خدا گواهه تا شما نیایین
از تو گلوم، غذا نمی ره پایین
شَبا همه ش یاد شما می کنم
می رم به آسمون نیگا می کنم
شما رو مثل ماه می کِشَم هی
شبا همیشه آه می کشم هی
کسی خبر نداره از قضایا
نه جی جی و نه مامی و نه پاپا
به جای ماریا کَری و گوگوش
نوار گریه می کنم حالا گوش
قشنگترین پیرهن تو تنت کن
تاج سَر سروری تو سرت کن
چشما تو مست کن همه جا رو بشکن
الا دل ساده و عاشق من ...
دلم می خواد که از سر محبّت
به عشق من بدین جواب مثبت
بگین بله و گرنه دلگیر می شم
تو زندگی دچار تأخیر می شم
اگر جواب نه بیاد تو نامه ات
خلاصه قهر، قهر تا قیامت!
فدای اون که نه نمی گه می شم
عاشق یک دختر دیگه می شم
تو بی لیاقتی اگه بازم بگی نه
اِندِ حماقتی اگه بگی بازم نه
ببین تو آینه، آخه این چه ریخته؟
مثل تو صد تا توی کوچه ریخته!
تو خانمی؟ تو خوشگلی؟ چه حرفا ...
حرف زیاد نزن، برو ببینم بابا ...
بشین عزیز، پرت و پلا نگو مَرد!
این مدلی، نمی شه عاشقی کرد
تو هر دلی، تنها یه عشق موندگاره
آدم که بیشتر از یه دل نداره
درسته، دیگه توی شهر ما، نیست
دلی که مثل کاروانسرا نیست
بازم همون دلای بچگی مون
دلای با صفای بچگی مون
یه چیز می گم، ایشالا دلخور نشین
قربونِ اون دلای تک سر نشین!
این روزا عُمر عاشقی دو روزه
ایشالا پیر عاشقی بسوزه
بلا به دور از این دلای عاشق
که جمعه عاشقند و شنبه فارغ!
گذاشته روی میز من، یه پوشه
که اسم عشق های بنده، توشه
زری، پری، سکینه، زهره، سارا
وجیهه و ریحانه و ملیحه و ثریا
نگین و نازی و شهین و نسرین
مهین و مهری و پرند و پروین
چهارده فرشته و سه اختر
دو لیلی و سه اشرف و دو آذر
سفید و سبزه، گندمی و زاغی
بلوند و قهوه ای و پر کلاغی ...
هزار تا خانومند توی این لیست
با عده ای که اسم شون یادم نیست!
گذشت دوره ای که حرف ما یکی بود
خدا و عشق آدما، یکی بود
نامه ی مجنون به حضور لیلی
می رسه اینترنتی و ایمیلی!
شیرین می ره می شینه پیش فرهاد
روی چمن تو پارک دولت آباد
زلفای رودابه دیگه بلند نیست
پله که هس، نیازی به کمند نیست
تو کوچه، غوغا می کنند و دعوا
چهار تا یوسف، سر یکی زلیخا!
نگاه عاشقانه، بی فروغه
اگه می گن عاشقتم دروغه
تو کوچه های غربی صناعت
عشقو گرفتن از شما، جماعت!
کجا شد اون ظرافت و کرشمه
نگاه دزدکی، کنار چشمه؟
کجا شد اون به شونه تکیه کردن
کنار جوی آب، گریه کردن !؟
دلای بی افاده، یادش به خیر
دختر کای ساده، یادش به خیر
من از رکورد عشق در خروشم
اگه دروغ می گم، بزن تو گوشم
تو قلب هیشکی، عشق بی ریا نیست
حُجب و حیا تو چشم آدما نیست
کُشته ی دلبرند و ارتباطش
فقط برای برخی از نقاطش
پرنده پَر، کلاغه پَر، صفا پَر
صداقت از وجود آدما، پَر
دلا، قسم بخور اگر که مردی
که دیگه گِردِ عاشقی نگردی
ما توی صحبت رُک و راستیم داداش
عشق اگه اینه، ما نخواستیم داداش
حالِ کذایی به شما ارزونی
عشق ریایی به شما ارزونی
زدم تو خالتون دوباره، آخ جان!
حسابی حال تون گرفته شد، هان؟!
اینا که من می گم همه ش شعاره
عشق و محبّت، شاخ و دم نداره
مُهم، فقط نحوه ی ارتباطه
اینه که این قَدَر سرش بساطه
ناز و ادا، همیشه بوده جونم!
حُجب و حیا، همیشه بوده جونم!
آدمو تو فکر و خیال گذاشتن
وقت قرار، آدمو قال گذاشتن
وعده ی این که: من زن تو می شم
وصله ی چاک پیرهن تو می شم
حرفای داغ و پخته و تنوری
چه از طریق نامه یا حضوری
همیشه بوده توی عشق، حاضر
همینه دیگه خُب، به قول شاعر
با اون همه قد و بالا تو قُربون
با اون همه قول و قرار و پیمون
که با من غمزه داشتی، رفتی
تو کوچه تون باز منو کاشتی، رفتی!
چقدر شده دنیا بی حساب و کتاب
نامه ی لاکتابمون هنوز بی جواب
چقدر قول و وعده ی بی سرانجام
چقدر توی کوچه ها، عرض اندام
چقدر حرفای عاشقانه
چقدر آه و ناله ی شبانه
چقدر گریه های توی پستو
چقدر وصف خطّ و خال و ابرو
چقدر دزدکی سرک کشیدن
چقدر فحش و ناسزا شنیدن!
چقدر خوابهای خوب و شیرین
چقدر، بعد خواب، ناله و نفرین!
خلاصه، عشق و عاشقی همین هاست
اما تو تعریفش همیشه دعواست
اگر دلت تپید و لایق شدی
عزیز من، بدون که عاشق شدی!
شهر بدون مرد، یه شهر درده
قربون شکل ماه هرچی مرده
قربون اون مردای دل شکسته
قربون اون دستای پینه بسته
مردای ده، مردای کاه و گندم
مردای ده، مردای خوان هشتم
مردای پشت کوه، مثل خورشید
تو دلشون هزار تا جام جمشید
مردای سوخته زیر هرم آفتاب
مردای ناب و کم نظیر و کمیاب
کیسه چپق ها به پر شال شون
لشکر بچه ها به دنبال شون
بیل و کلنگ شون همیشه براق
قلیون شون به راه، دماغ شون چاق
صبح سحر پا می شن از رختخواب
یک سره رو پان، تا غروب آفتاب
چار تای رستمند به قد و قامت
هیکلشون توپ، تنشون سلامت
نبوده غیر گرده گلاشون
غبار اگر نشسته رو کلاشون
کلامشون دُعا، دعاشون روا
سلام و نون و عشقشون بی ریا
مردای ناز دار، مرد شهرن
با خودشون هم این قبیله قهرن
مردای اخم و طعنه ی بی دلیل
مردای سر شکسته ی زن ذلیل
مردای دکترای حلّ جدول
مردای نق نقوی لوس تنبل
لعنت و نفرین می کنن به جاده
اگر برن چار تا قدم پیاده
مردای خواب تو ساعت اداری
تازه دو ساعتم اضافه کاری!
انگار آتیش گرفته ترمه هاشون
همیشه تو همه سگرمه هاشون
به زیر دست، ترشی و عبوسی
به منشی اداره هم، چاپلوسی
برای جستن از مظان شکها
ور میرن به دایرة المعارف کلکها
بچه به دنیا میارن با نُذور
اغلبشون یه دونه اون هم به زور
پیش هم از عاطفه دم می زنن
پشت سر امّا واسه هم می زنن
این جا مهم فقط مقام و پسته
مردای شهری کارشون درسته
مشدی حسن چای و سماورت کو
سینی با قالی و گلپرت کو؟
ای به فدای ریخت و شکل و تیپت
بوی چپق نمی‌ده عِطر پیپت
مشدی حسن قربون میز و فایلت
قربون زنگ گوشی موبایلت
اون که دهاتی و نجیبه مشدی
میون شهریا غریبه مشدی
قدیم تَرا قاتله هم صفت داشت
دزد سر گردنه معرفت داشت
اون زمونا که نقل تربیت بود
آدم‌کُشی یه جور معصیت بود
معنی نداره توی عصر «سی دی»
بزرگ و کوچیکی و ریش سفیدی
تقی به فکر رونق نقی نیست
کسی به فکر نفع مابقی نیست
مقاله‌ها پشت هم اندازیه
جناج و باند و حزب و خط بازیه
بس که به هر طرف ستادمون رفت
صراط مستقیم یادمون رفت
ارزش‌مون به طول و عرض میزه
چقدر میز و صندلی عزیزه
تموم فکر و ذکرمون همینه
که هیشکی پشت میزمون نشینه
اونا که مرد و زن دعاگوشون بود
میز ریاست سر زانوشون بود
بیا بشین که میز اگه وفا داشت
وفا به صاحبای قبل از ما داشت
قدیم که نرخ‌ها به طالبش بود
ارزش صندلی به صاحبش بود
فقیه اگه بالای منبر می‌نشست
جَوون سه چار پله پایین‌تر می‌شِست
معنی شأن و رتبه یادشون بود
حرمت مردم به سوادشون بود
روی لبت خوبه تبسم باشه
دفتر کارت دل مردم باشه
مردا بدون میز هم عزیزن
رفوزه‌ها همیشه پشت میزن
خلاصه قصه اون قدر دِرامه
که ایدز پیش دردمون زکامه
فتنه و دعوا سر نونه مشدی
دوره آخرالزمونه مشدی
جسارتاً شعرم اگه غمین بود
به قول خواجه «خاطرم حزین» بود
دعا کنین که حالمون خوب بشه
تا شعرمون یه ریزه مرغوب بشه
»» نظرات دیگران ( نظر)
خصوصیات دختر تهرانی(پنج شنبه 87 مرداد 10 ساعت 5:11 عصر )
?-سینه جلو باسن عقب دماغ سر بالا
2-همشون می گن به هیچ پسری اعتماد ندارن اما با100تا پسر دوستن
3-همشون قبل از اینکه با تو دوست بشن دوست پسر نداشتن
4-خودشون ماله همه هستن اما دوست پسرشون مال خودشون
5-همشون از دم خالی بندند
6-روز تولدت رو همیشه فراموش می کنن
7-وقتی باهاشون دوست می شی دو روز بعد تولدشونه
8-همشون پاک و مقدس هستند مثل مریم مقدس
»» نظرات دیگران ( نظر)
تصویری از عشق(پنج شنبه 87 مرداد 10 ساعت 5:9 عصر )
ای که می‌پرسی نشان عشق چیست، عشق چیزی جز ظهور مهر نیست
عشق یعنی مهر بی‌اما، اگر عشق یعنی رفتن با پای سر
عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست، عشق یعنی جان من قربان اوست
عشق یعنی مستی از چشمان او بی‌لب و بی‌جرعه، بی‌می، بی‌سبو
عشق یعنی عاشق بی‌زحمتی، عشق یعنی بوسه بی‌شهوتی
عشق یار مهربان زندگی، بادبان و نردبان زندگی
عشق یعنی دشت گلکاری شده، در کویری چشمه‌ای جاری شده
یک شقایق در میان دشت خار، باور امکان با یک گل بهار
در خزانی برگریز و زرد و سخت عشق، تاب آخرین برگ درخت
عشق یعنی روح را آراستن، بی‌شمار افتادن و برخاستن
عشق یعنی زشتی زیبا شده، عشق یعنی گنگی گویا شده
عشق یعنی ترش را شیرین کنی، عشق یعنی نیش را نوشین کنی
عشق یعنی اینکه انگوری کنی، عشق یعنی اینکه زنبوری کنی
عشق یعنی مهربانی درعمل، خلق کیفیت به کندوی عسل
عشق، رنج مهربانی داشتن، زخم درک آسمانی داشتن
عشق یعنی گل بجای خارباش، پل بجای این همه دیوار باش
عشق یعنی یک نگاه آشنا، دیدن افتادگان زیرپا
زیرلب با خود ترنم داشتن، برلب غمگین تبسم کاشتن
عشق، آزادی، رهایی، ایمنی عشق، زیبایی، زلالی، روشنی
عشق یعنی تنگ بی‌ماهی شده، عشق یعنی ماهی راهی شده
عشق یعنی مرغهای خوش نفس، بردن آنها به بیرون از قفس
عشق یعنی برگ روی ساقه‌ها، عشق یعنی گل به روی شاخه‌ها
عشق یعنی جنگل دور از تبر، دوری سرسبزی از خوف و خطر
آسمان آبی دور از غبار، چشمک یک اختر دنباله‌دار
عشق یعنی از بدیها اجتناب، بردن پروانه از لای کتاب
عشق زندان بدون شهروند، عشق زندانبان بدون شهربند
در میان این همه غوغا و شر، عشق یعنی کاهش رنج بشر
ای توانا ناتوان عشق باش، پهلوانا پهلوان عشق باش
پوریای عشق باش ای پهلوان، تکیه کمتر کن به زور پهلوان
عشق یعنی تشنه‌ای خود نیز اگر، واگذاری آب را بر تشنه‌تر
عشق یعنی ساقی کوثر شدن، بی‌پرو بی‌پیکر و بی‌سرشدن
نیمه شب سرمست از جام سروش، در به در انبان خرما روی دوش
عشق یعنی خدمت بی‌منتی، عشق یعنی طاعت بی‌جنتی
گاه بر بی‌احترامی احترام، بخشش و مردی به جای انتقام
عشق را دیدی خودت را خاک کن، سینه‌ات را در حضورش چاک کن
عشق آمد خویش را گم کن، عزیز قوتت را قوت مردم کن عزیز
عشق یعنی مشکلی آسان کنی، دردی از درمانده‌ای درمان کنی
عشق یعنی خویشتن را گم کنی، عشق یعنی خویش را گندم کنی
عشق یعنی خویشتن را نان کنی، مهربانی را چنین ارزان کنی
عشق یعنی نان ده و از دین مپرس، در مقام بخشش از آئین مپرس
هرکسی او را خدایش جان دهد، آدمی باید که او را نان دهد
در تنور عاشقی سردی مکن، در مقام عشق نامردی مکن
لاف مردی می‌زنی مردانه باش، در مسیر عاشقی افسانه باش
دین نداری مردی آزاده شو، هرچه بالا می‌روی افتاده شو
در پناه دین دکانداری مکن، چون به خلوت می‌روی کاری مکن
جام انگوری و سرمستی بنوش، جامه تقوی به تردستی مپوش
عشق یعنی ظاهر باطن‌نما، باطنی آکنده از نور خدا
عشق یعنی عارف بی‌خرقه‌ای، عشق یعنی بنده بی‌فرقه‌ای
عشق یعنی آن چنان در نیستی، تا که معشوقت نداند کیستی
عشق باباطاهر عریان شده، در دوبیتی‌های خود پنهان شده
عاشقی یعنی دوبیتی‌های او مختصر، ساده ولی پر های و هو
عشق یعنی جسم روحانی شده، قلب خورشیدی نورانی شده
عشق یعنی ذهن زیباآفرین، آسمانی کردن روی زمین
هرکه با عشق آشنا شد مست شد، وارد یک راه بی بن‌بست شد
هرکجا عشق آید و ساکن شود، هرچه ناممکن بود ممکن شود
در جهان هر کار خوب و ماندنی است، ردپای عشق در او دیدنی‌ست
سالک آری عشق رمزی در دلست، شرح و وصف عشق کاری مشکل‌ست
عشق یعنی شور هستی درکلام عشق، یعنی شعر، مستی، والسلام
»» نظرات دیگران ( نظر)
ashnaii(پنج شنبه 87 مرداد 10 ساعت 12:5 عصر )
in the name of god
man mehrdad hastam dostdar hame shoma azizan ke be in weblog sar mizanid
»» نظرات دیگران ( نظر)
لیست کل یادداشت های وبلاگ?
بازدیدهای امروز: 1 بازدید
بازدیدهای دیروز:1 بازدید
مجموع بازدیدها: 11976 بازدید
